Ibn Kemal, Durru’l Muhtar’ın müellifi Haskefi’nin kendisi için “Süyuti’den daha kavrayışlı” dediği büyük bir alim olduğu gibi aynı zamanda değerli bir tarihçiydi. Eskinin o olağanüstü nesri seci ile yazılmış bu çok değerli eserin sözkonusu 7. cildi 7. padişah Fatih Sultan Mehmed dönemini anlatır. Orjinal metnin sadeleştirilmeyip sadece harflerin latinize edildiği bu cildi beğenerek okumuşumdur. Eserden kısaltarak not aldığım bir vakayı burada paylaşmak isterim:Esnay-i gir-u-darda Isa Beg zahm-i rumh ile atdan yikildi. Ravi eyidur: “Isa beg kaba avazlu kisiydi, ol halde ‘Hay! Bali, Hay Bali’ deyu soyle cagirdi ki saday-i niday-i sur-avayi kemingahda tururken Malkoc-ogli Bali Beg’un kulagina irdi; bildi ki Isa Beg tengnay-i cenge dusmustur, teff u tab-i nar-i kar-zarla cani dutusmusdur, heman-dem busudan hiz eyledi, dusmen uzerine inan-riz eyledi. Rih-i asif, berk-i hatif gibi meydan yerine irdi yetdi. Isa Beg’i dusmen elinde makhur olmusken halas etdiler.”