Cellatlar,ölümün karşısında hep haklı,hep mağrur,hep güçlü ve hep son sözü söyleyen ölümün soğuk elçileridir.Yeteneklerini bir insanın sonunda karşılaşacağı tabii sonuca bilinen veya bilinmeyen sebeplerden dolayı erkenden karşılaşan insanlar üzerinde kanıtlarlar.Onlara göre kan fenalıkların sadasıdır.İnsanlar arasından fenaları ayıklamak gerekir.Bu görev de kendilerine verilmiştir.Yaptıklarının bir hata olup olmadığı sorusuna verdikleri cevap ise;Hükmü sultan olmadıktan sonra cellattan hata gelmediğidir.Zaten suç vicdan azabıyla telafi edilir;Kansa göz yaşlarıyla yıkanır,kanla değil.Hem idam cezası idam edilene değil,geride kalanlara verilen bir cezadır.Ayrıca cellatlar bir deriden iki çarık çıkmayacağını bildiklerinden mi yoksa insan muhakemesinin kusursuz olmadığını bildiklerinden midir nedir genellikle bir başka iş yapmazlar.Kitapta ayrıca kuruluş felsefesi”Bir suçlunun serbest kalmasına göz yummaktansa,doksan dokuz masumu cezalandırmak daha iyidir”olan Engizisyon Mahkemelerinin imza attığı yargılamalar da mizah konusu yapılmış.Bilimin,Felsefenin,Edebiyatın kısacası yaşamın serinkanlı sorgulamasına kulak kabartanların okuması gereken bir kitap.