thomas mann’ın eserleri geniş bir zamanı içine alır. 20. yüzyılın ressamı ve inceleyicisidir. bu incelemeyi yaparken sık sık çağdaş tarihe başvurur. ancak çağdaş tarihin tekrarlanıp durmuş başarısızlıklarından daima korkmuştur. iyiliğin kötülüğü yenememesi, insanlığın, insanlık dışı kuvvetlere karşı girdiği savaşta yeniliğe uğraması kötümserliğinin temelleridir.”insanlığın kurtuluşu, ancak insanlıkta eksik olan iyiliğin gücüne güvenmekle başlar” , “açık konuşmak gerekirse dini inancım yoktur benim, daha çok, herşeyden çok imansız olarak var olacak ve şüpheden doğacak bir iyiliğe inanırım” der. her zaman kötüyü küçümsemiştir ama ne yazık ki hiç bir zaman kötülüğün zaferini engelleyememiştir. bu nedenle ona göre sanat bir kuvvet değil bir tesellidir sadece. ümitsiz olsa bile iyilik yabana atılacak bir şey değildir. kötülüğün en sonunda yenilmesine yardım edecek şeyler; aşk ve iyiliktir. mann bu iki erdemden ümidini kesmemiştir. herşeye rağmen bugünü değerlendirmek ve yaşamak lazımdır der.