Bu kitabi tek cilt olarak okumustum, rakam yazmıyordu, herhalde birincisi olacak. Bir suru bilgi ve yorum ve hatasi iceren bu kitap bozuk itikadi fikirlerin de savunuculugunu yapmaktadir. Onemli gordugum bazilarini maddeler halinde asagida belirttim, bu kadari da kitap ve yazar hakkinda yeterli bir tasvir yapmaktadir diye dusunurum.1) Yazar kitabinda cesitli yerlerde tevhid inancina sahip olup guzel isler yapan ehl-i kitabin cennete gidecegini iddia ediyor, nuzul-u Isa’yi kitabinda reddediyor, deccal ve Mehdi inanclarini israiliyata bagliyor; bunlarin hepsi islam ulemasinin kahir ekseriyetinin zemmettigi itikadi bozukluklardir.2) Davet mektuplarinin varligindan suphesini ifade ederken bir dizi yanlis bilgi ve curuk arguman one suruyor. Ornegin bu mektuplari Arapca yazmanin yararini sorguluyor. Sultanlar ve devlet adamlari nasil bir digerine yazdigi mektuplari oteden beri kendi oz lisaninda yaziyorsa pekala Hz peygamber’in (a.s.v.) bu mektuplari Arapca yazdirmasinda da bir beis olmasa gerektir, teamul budur. Bu mektuplar genel bir davettir, yazarin iddiasinin aksine nasil Islam olunacagini ifade etmesi gerekmez ve zaten bu manali da olmaz, bu davetle ilgilenen bunu bildirir ve ona bilgi sahibi bir elci gonderilir, Suleyman Ates anlasilan bu konuda erkan nedir, dogru protokol nedir pek tasarlayamiyor olmali ki bunlari yazabilmis. Bu mektuplar eger yazilmissa da islama davet degil islamin yayilmasina destek veya engel olmama istegiyle yazildigini iddia etmesi de baska bir abes iddiasidir; boyle bir tutum butun insanliga gonderilen peygamberimizin vazifesinin ozune ve nebevi tavra aykiridir, Kendisini din alimi olarak tanitan, profesor unvani tasiyan ve tefsir yazan bir kimsenin daha peygamberlik muessesesini kavrayamamis oldugunu gormek hayret vericidir.3) Yazar Heraklius’un Ebu Sufyan’la gorusmesini anlatan Buhari hadisini reddederken delil olarak 627’de imparatorun Suriye’de degil Kafkasya’da oldugunu yaziyor. Davet mektuplari Hudeybiye anlasmasindan sonra gonderilmistir ki anlasma oncesi umre icin yola cikildiginda Sevval ayiydi, Sevval ayinin baslangici da miladi 628 senesinin Subat ortasina denk gelir,gidis-anlasmanin yapilisi-donus ve mektubun Kudus’e varisi hesaplanirsa Herakl Ebu Sufyan’la bu tarihten en az 1 ay sonra gorusmus olabilir. Tarihe baktigimizda Heraklius’un Kafkasya seferinden sonra Mezopotamya seferine giristigini ve Aralik 627’de Musul yakinlarinda Ninova savasinda Sasanileri maglup ettigini goruyoruz, demek ki Suleyman Ates’in iddiasinin aksine tarihi gercekler imparatorun o sirada bolgede oldugunu gostermektedir. İmparatorun Ebu Sufyan’i cagirtip izzet ikram etmesini supheyle karsilayan yazar Buhari hadisinin ne boyle bir muameleden bahsettigini ne de Heraklius’un papazlara musluman olmayi onerdigi gibi bir iddia icermedigini goz ardi ederek okuru aldatmaktadir, ilki yazarin kendi iddiasidir, ikincisi ise baska bir rivayettir o kadar. Heraklius’un klasik Ortodoks inancindan farkli olarak Monothelitizm gorusunde olusu dolayisiyla sonraki bazi yazarlar tarafindan heretik olarak nitelendirilmesi de onun oyle pek klasik bir hristiyan itikadinda olmadigini gostermektedir. 4) Yazar “Ebu Sufyan yalan soylerse arkadaslari neden onu yalanlasinlar, ayni dusuncede idiler” demis ancak insanlarin bir dusunceye karsit olmalari onlari illa da serefsiz ve potansiyel yalanci yapmaz, Ebu Sufyan yalan soylemeye hazir olabilir ama pekala bu konuda arkadaslarinin tavirlarindan suphelenmesi de makuldur. Ayni sayfada Heraklius ‘un Resulullah’in (s.a.v.) atalari arasinda kral olup olmadigini sormasini supheyle karsilayan yazar “birkac yilini Arabistan’in kuzeyinde seferlerle geciren imparator Arabistan’in otonom kabileler halinde yasadigini bilmiyor muydu” demis, iyi de imparator Arap tarihini tafsiliyle bilmek zorunda degildir ki, pekala bu soruyu sormasi makuldur.5) Ebu Sufyan’in kimsenin Islam dininden donmedigini soylemesine yazar “dogru degildir” demis ve Resulullah’in (s.a.v.) hayatinin sonunda ve Hz Ebubekir (r.a.) zamaninda irtidatlardan sozetmis, iyi de Heraklius’un bu gorusmesi bunlardan once hicretin 6. Yilinda gerceklesmisti, yazar neye itiraz ediyor, bu ne curuk sozdur. Ayni sayfada peygamberlerin soylulardan cikmasi meselesine itiraz eden yazar alinti yaptigi ayeti de yanlis anlamis besbelli; butun peygamberler neseb olarak sereflidir, serefli insanlarin soylarindan gelirler. Neseb serefi baska seydir, toplum icerisinde zengin, varlikli, guclu, etkin olmak baska seydir.6) Mektup olayindan sonra Tebuk seferinin gerceklestigini yazan yazar Heraklius’un mektubu 628’de aldigini, Tebuk seferinin ise 630’da gerceklestigini anlasilan unutmaktadir.7) 112. sayfada yazar kendini zamaninin idareleri tarafindan baski , iskence ve hapis goren mezhep imamlariyla bir tutmus. Mezhep imamlarinin tamami zamaninin islam ulemasinin kahir ekseriyetince hakli gorulmus ve desteklenmistir, Suleyman Ates ise kendi iddialarinda kahir ekseriyetin de otesinde bir cogunlukla zemmedilmektedir. 8) 146. sayfada Hz Isa’nin (a.s.) nuzulunun Resulullah’in (a.s.v.) hatemu’l enbiya vasfina aykiri oldugunu iddia eden yazar bu konuda genel kanaat olan Hz Isa’nin (a.s.) muslumanlarin bir alimi olarak yasayacagi anlayisini goz ardi etmektedir.9) Yazar “Bugun aklibasinda her Islam alimi Abduh’tan el-ustaz, el-imam diye soz eder” demis. Tam tersine ben bugune kadar bu kisi hakkinda olumlu konusan saygin bir din alimine rastlamadim, yazar nasil oluyor da boyle bir genelleme yapip Abduh’cu olmayanlari da zimnen aklibasinda olmamakla itham etmektedir. Efsus ki efsus…Cenab-i Hak doğru itikattan bizi ayırmasın.Vesselamü ala menittebealhüda.