lise çağlarında okuduğum bir kitaptı ama hala öyküsünü hala hatırlıyorum. mutsuz bir evlilik … kocasının başının etini yiyen bir kadın ve küçücük bir yavru masum tertemiz yeni yeni peltek peltek konuşan yasemen…. babası bir gün evi terkediyor ve o da babasının arkasından koşuyor ama yetişemiyor sonra evini de bulamıyor annesi onu yıllarca babasıyla gitti sanıyor babası da annesiyle kaldı sanıyor yaşamadığı çekmediği kalmıyor kızcağızın ama azmi iyiliği ve imanıyla hep doğru yolda kalarak mücadeleden hiç yılmıyor. harika bir öyküydü Yazar minnacık bir kızı öyle bir tasvir etmiş ki sanki insan onu karşısında görüyor öpüp okşayası geliyor sahip çıkası geliyor önce bir yavru oluyor bize yasemen sonra arkadaş yazarın anlatımı o kadar günlük dilki sanki kitap okumuyorda yaşıyoruz o anı . İçindeyiz sanki kitabın mükemmel bir kitap herkese tavsiye ediyorum