13 kısa öyküden oluşan bu eserde öykülerin konuları gündelik yaşamın basit temalarından seçilmiştir.bu eser yazarın otobiyografik bir öyküsü kitabı denebilir.bu izlenim yazarın önsöz bölümündeki ‘’düzyazı yazdığım zaman keza.uydurmuyorum,sallamıyorum,inanmadığım tek kelime yazmıyorum.’’sözlerinden anlaşılmaktadır.yazarın kendi hayatından manzaralar kitapta öykü şekline bürünerek karşımıza çıkmaktadır.müellifin hayat görüşü öykülere sinmiş olarak gözükmektedir.