umay umay’ın”her aşk bir devinimdi, bir yolculuk hikayesi. sokağın rüzgarlarına yanıt verdim; borçlu olduğum bir şiir gibi… sırtıma değdi ve tüm bunları bir anda yazıverdim.s18”diyerek başladığı,”ahh, eğilimliydik bir dostun kelimelerine tutunmaya… biz nasıl severdik tümcelerini yıkıp onlara mide kanaması geçirtmeyi… hikayesiz kaldırlar, bizi yazmayı beceremedikleri için… biz hepsinden daha sevdalıydık, daha çok düşüğüz deyip, anlat diyecek kadar kız çocuğu..s88”bu şekilde ortaladığı ve”hadi uyuyalım… ben çocuk ve aşıktım anne. kendimi karanlıktan düştüm.s101” ile bitirdiği kitabı.