Sevgi Soysal’ın okuduğum ilk eseriydi, yoğundu. Sürece yayılmalı okurken. Aksi takdirde anlamadan geçilen sözcüklerden başka bir şey ifade etmez. Arada açılıp üzerine düşünülecek, sorgulanacak şey-ler var.
”Somutlara güvenimiz yok hiç, onlar kalmaz, yok. Herkesler, her şeylerini çok şeylere harcıyorlar, tutsak kılıyor bu şeyler onları, hep onlara çarpıyorlar yaşantılarında.”