Trablus her dem benim için önem taşıyan bir diyar olmuştur. Çünkü bizim kendi gibi bahtıda kara olan Afrika’daki son toprağımızdı, son memleketimizdi. Ordaki son nefesimizdi. Uğraştık, çabaladık, teşkilatlandık ve direndik.Ama olmadı. Arap toplumlarında cahiliye devrinde yapılan âdetlere benzedi burayı kaybedişimiz. İslamiyetten önce Arabistan’da kız çocukları diri toprağa gömülüyordu, ondan asırlar sonrada bir benzeri oldu. Koca bir devri yaşattığmız, sokaklarında eserler, suyunda tatlar bıraktığımız şehri diri diri gömdük ya da gömmek zorunda bırakıldık. Sanırım ikincisi daha uygun bir ifade olur. Bu eser anı olarak kaleme alınmış, o yüzden o kadar objektif değil; ama objektif olmayışı yanlış olacağı manasına gelmemekte. Bildiğimiz bir çok yanlışımızı düzeltecek iyi bir rehber kitap. Bİlgi hazinenize yenilerini eklemeniz dileğiye…