Kimileri için tatmin edici olmayabilir fakat onlara böyle bir kitabı hangi beklenti ile aldıkları sorusunu yöneltmek gerek. Nitekim insanoğlu basiti ciddiye almaz.
Kitabın birkaç yerinde beni gülümseten şükürler hatta “bunu şükür sebebi olarak düşünmek aklımın ucundan dahi geçmezdi” dediğim cümleler vardı. İlkini ve sonuncusunu paylaşmak isterim.
1. Babaannenin ısıttığı sobanın sıcaklığıyla, pişirdiği yumurtanın kokusuyla duru beyaz bir kış sabahına çocuk ruhuyla uyanmak.
….
1001. “Senin en kalın perden kendi perden…” diyen müşfik bir uyarı sesi… “Kendini yırtarsan O’nu bulacaksın!”