Şuaların ikinci cildinin en ehemmiyetli noktalarından birisi müdafaa mahiyetinde olmasıdır. Yani mahkeme zabıtları aynen esere alınmıştır. Mahkemelerde ehl-i vukufun (bilir kişinin) Risale-i Nur’a yönelttiği ithamlara bu eserde cevap verilmiş ve aynısı mahkemeye savunma olarak sunulmuştur. Mahkemede bu savunmalar neticesinde müdde-i umumi (savcının) da ısrarına rağmen Risale-i Nur’dan beraat edilmiştir. Bunun dışında bazı mektuplar, Risale-i Nur’un ve nur talebelerinin istikbali, casuslar gibi mevzular ele alınırken eserin sonunda Risale-i Nur’un da son risalesi olan el hüccetüz zehra bulunmaktadır. Yani eser, diğer eserlerle birlikte yazıldığı döneme de ışık tutmaktadır. Eser, Risale-i Nur’a yöneltilen eleştirileri cevaplaması bakımından 1. derece ehhemiyet kesbediyor. Bunun yanında Mektubat ve Lahikalarda da müdafaa niteliğinde yazılar bulunmaktadır. Fakat şualar bunlardan farklı olarak Risale-i Nur’un ana eserlerinden sayılmaktadır. Mektubat ve lahikalar ise sonradan eklenmiştir. Zaten lahika ek demektir.