Beni, bu kitabı okumaya iten şey anlatımının postmodern tarzda olmasıydı ancak bu anlatımda çok da başarılı olduğunu söyleyemem. Kitap kısa kısa hikayelerden oluşuyor ve anlatımı da bahsettiğim gibi tipik bir postmodern yazarın anlatımı. Anlatımda edebi yönden bir eksiklik yok ancak kurgusal olarak ve benzetmelerde eksiklikler olduğunu düşünüyorum çünkü başlarda okurken güzel gelen benzetmeler zamanla sıkmaya başlıyor çünkü her hikayede birbirine benzeyen benzetmeler var. Neredeyse tüm hikayelerinde kişiler ya da nesnelerin sahip olduğu sıfatlarla doğrudan konuşma var ya da başka bir deyişle kişilerin sıfatlarını kişileştirerek anlatımda bulunmuş. Bir de kişilerin bulunduğu yerlere her iki taraf için de bireysel olarak bakarak paradoks yaratmaya çalışmış. Bunların kullanımı her ikisi için de başarılıydı ancak sadece bu ikisi etrafında dönen birçok hikaye olduğu zaman okuru sıkmaya başlıyor. Son olarak da kitabın 86. ve 87. sayfalarında yazım hataları gözüme takıldı. Özellikle 86.sayfada “yazı(n)ın” diye bir tabirde bulunulması bir kelimenin belli ekini parantez içine alarak çift anlamını vurgulamaya çalışırken yapılan çok amatörce bir hata gibi geldi bana… Okuduğunuzda bir şey kaybetmezsiniz ama bence yine de amatörce bir çalışma olmanın dışına çok fazla çıkamamış yazar…