Şeyh Şamil, atının yönünü uçuruma çevirdi. Bir daha dereye baktı ve bütün gücüyle atının sırtına bir şaplak indirdi. At ilk önce irkildi, ürketek geri gitti. Sonra birden ayakları yerden kesildi ve korkunç bir feryad kopararak boşlukta kayboldu. Şeyh’in az önce üzerinde durduğu küçük düzlük, bomboş duruyordu.