“Her gün güneş doğuyor hâlâ. Yıllar önceki kadar, yaşama aç, keskin köşeli, nasır tutmamış bir yürekle kutlayarak, sevinerek bakıyorum ona. İnsanlar parayı, hükmetme sarhoşluğunu ve kitleler arasındaki sürtüşmeleri unutup ve maskelerini de çıkarıp bakabilselerdi doğaya. Mutlaka en azından bir çözüm umudu doğardı hiç değilse. Bir yeni yaşam görüşü. Güneş yükselirken ben iniyorum. Allah’a şükür, içinde çalıştığım denizime doğru. Çamların arasından inip geliyorum. Kuşlar ötüyor. Hava ısındı. Sis buğu kalmadı, denizi örten… İşte orada, apaçık bekliyor beni. Bir gün güneş benim için doğmayana dek.” Türkiye’nin en eski dalgıçlarından biri olan Yaman Koray, ‘Ne Cennet Şey Şu Deniz’de, denize olan sevdasını anlatıyor.