“…Sana bu satırları bir hastanenin morgundan yazıyorum. ‘La vie en rose’ çalıyor. Beni terk ettiğini hatırlıyorum, bütün cesetler yas tutuyor…” diyor yazar kitabın arka kapağında. Ön kapağındaki palyaço motifi o meşhur “herkesi ağlatan palyaço” tabirine birebir uymakta. Kitabın içi ise gerçekten huzur kaçırabilen türden şiirler, denemeler, düzyazılarla dolu. Kendinizi İstanbul’da, kalabalık üzerinize doğru akarken, kafanızda sadece sizin yarattığınız beşer tanrı/tanrıça’ya duyduğunuz aşk ile bir köşeye sinmiş, kimsenin sizin hakkınızda ne düşündüğünü umursamadan sigaranızdan hırçın ve derin bi nefes çeker gibi hissediyorsunuz.