“Okunduktan sonra yaşantılarını okurlarının belleğinde sürdüren,zaman zaman,özellikle sessizlik ve yalnızlık anlarında ,bir duyuşa sözcük bulunamadığında ,dilsizliğin kendini ayrı bir dil gibi duyumsattığı,bu anların da bir tadı bulunduğunu insanın kendi kendine gizliden gizliye itiraf ettiği,bunu anlatmanınsa hayli zor olduğu anlarda,kendilerini hatırlatan satırlar vardır.Satırlar bir okuma anısı olarak belirirler genelde,okundukları anın duygusunu da beraberinde taşırlar.Dev bir başyapıttan taşabilir,bir şiirin bir dizesi olarak belirebilir,bir novella’nın ona yakıştırdığınız rengi,ezgisi olarak da sizi bulabilir dalıp gittiğiniz köşede.Ansızın hatırlanan o satırlar ,dilsizliğinize dil olur,içe doğru uzayıp giden bir bakışta size yoldaşlık eder.Bu esrime anlarında büyük yazarlara ,onların büyük yapıtlarına ,hayatın büyük sırlarını bize fısıldamakta gösterdikleri eliaçıklığa bir kez daha hayran kalır ,o anımsayışlardan kendimize yepyeni yaşantılar yaratırız” diyerek bu kitabın özelliklerinden bahsediyordu okuduğum bir yazı da ve gerçekten de burada yazanların aynısı bana da oldu…unutulmaz yazarlardan olan thomas mann’ın genç yaşta ele aldığı bu uzun öyküsü sizi sizden alacak ve sanki başka diyarlara götürecek türden bir kitap.Anlatımıyla ise okuyucuda derin izler bırakacak…bu kitapta genç yaşta dünyevi zevklerin uzağında ,doğa ve sanat aşkıyla yaşamayı seçen ve sonra bu kararını değiştirmek isteyen Herr’in derin hüznünü ve acısını okuyacaksınız,bir solukta..bu ölümsüz şaheserle,bu ölümsüz yazarın anlatımıyla bu başyapıtı mutlaka okumalısınız,teşekkürler…