Kitabı Mukaddes derken burada Tevrat kastediliyor. Yazar Tevrat’ın kimler tarafından, nasıl yazıya geçirildiğini araştırıyor. Bunun için Tevrat metinlerini birtakım kriterlere göre 5 ana kısma ayırıyor. J, E, D, P ve R metinleri. Bu ayrımı, Tanrı için kullanılan terimlere ( Yahve ve Elohim), metnin üslübuna, karşı olduğu ve desteklediği unsurlara göre yapıyor.J Metinleri = Yahvist metinlerdir. Tanrı’nın adı olarak Yahve’yi kullanır. Güneydeki Yahuda krallığından gelir. E metinleri ile birlikte İsrail dininin tabiat/üretkenlik aşamasını ifade eder. Harun neslinden gelen kahin ya da kahinler tarafından yazıldı.E Metinleri = Eloist metinlerdir. Tanrı’nın adı olarak El ya da Elohim kullanır. Kuzeydeki İsrail krallığından gelir. J metinleri ile birlikte İsrail dininin tabiat/üretkenlik aşamasını ifade eder. E metinlerinin yazarı, Musa’yı atası sayan Şilo’lu bir kahin.P Metinleri = Kahinler Metni. Hukuk ve kahinlerin görevlerini anlatan metinlerdir. E’nin içinde özel bir uslup olarak değerlendirilebilir. İsrail dinini hukuk aşamasını ifade eder. M.Ö 722 – 609 yılları arasında yazıldı. JE metnine karşıdır ve Musa’nın önemini azaltmak ister.D Metinleri = Tesniye (Yasanın Tekrarı) Kitabı. İsrail dininin manevi / ahlaksal aşamasını ifade eder. P’ye düşman davranan bir çevre tarafından yazıldı.R Metinleri Tevrat’ın birleştiricisinin( Ezra olduğunu iddai eder yazar) eklediği kimi kısımlardır. Bazen pasuk düzeyindedir. ( pasuk = 1 ayet )Yazar, Tevrat metinlerinin ayrı zaman ve kişilerce yazılmış metinlerin Ezra tarafından birleştirilmesiyle oluştuğunu savunuyor. Bu metinlerdeki temel istekleri, önem verilen ve önemsiz bulunan unsurları dile getirerek iddiasını güçlendirmeye çalışıyor. Harun neslinden gelen kahinlerle Musa neslinden gelen kahinler arasında bir iktidar mücadelesi olduğunu, (Harun nesli kazanıyor) İsrail’in ikiye bölünmesini, M.Ö 722’de kuzeydeki İsrail krallığının yıkılışını, kuzayin güneye göç etmesini anlatıyor. Göç sonucu J ve E metinlerinin birleşip JE metni haline geldiğini ifade ediyor. M.Ö 587’de Yahuda krallığı da yıkılıyor. Halk Babil ve Mısır’a sürgün oluyor. 50 yıl sonra M.Ö 538’de Yahudiler’in Yahuda’ya dönmeleri mümkün oluyor ve İkinci Mabet dönemi başlıyor.