Amerika’da çıkan, Türk psycedelic müzik örneklerinden seçmeler içeren Love, Peace & Poetry adında bir plak var. Bu plağın 4 sayfalık kapak dizaynına Cheryl Shrode adlı eski bir go-go dansçısının fotoğrafları yerleştirilmiş. Bir plak koleksiyoneri olarak albümü dinlerken bu, dönemine göre hayli cesur ama bugün için fazla kapalı pozlara hep anlam veremediğim bir ilgi duyarım. Mesele sadece Shrode’nin güzelliği değil. Enteresan bir biçimde Shrode’nin yaşantısını da merak ettiren bir hava hakim bu fotoğraflarda. Bundan 30 yıl öncesinin kapak kızı Shrode bir plak kapağından fırlayıp kendi hayatını didiklememizi istiyor gibi.
Ayfer Tunç’un “Kapak Kızı” da erkek dergilerine poz veren Şebnem karakteri üzerinden bu pozların bir de arka metninin olduğuna dikkat çekiyor. Karşımızda yalnızca etini, kemiğini, yağını, bedenini değil bir hayatı da sunan yaban bir kızı. Yine ilginçtir, düşünmemizi istediği arka planın sahibi olan Şebnem’i bize anlatmayı başka bahara bırakıyor. ’90’lı yıllarda ve 2004’te romanı ilk kez okuyan okurlar için bütün o arka plandaki fluluğun ortadan kalkması için Yeşil Peri Gecesi’nin de yazılması gerekiyor. Kapak Kızı’nda ise Şebnem’in etinin gerisindeki hayatta şöyle bir dokunup geçtiği ama dokunurken de ne kadar sağlam bir temasa neden olduğunun farkında olmadığı üç insan üzerinden “sıradan insanlar” ve “öteki insanlar” ele alınıyor. Romanda da bir yerde yüzeyselce değinilen sıradan insanların yaşamlarının sıradanlığının kanıtı oluyor Şebnem.
Roman, üç ana karakteri olmasına rağmen asıl karakterini Şebnem’de buluyor. Okurun özdeşleşmesini mümkün kılmayan Selda, Ersin ve Bünyamin’in zayıflığı ve bilerek zayıf çizilmesi kapak kızı, Ayın Kızı Şebnem’in bir karakter olarak çekicileşmesi için özel bir kurgu hesaplaması gibi. Aslında romanı biraz da sekteye uğratan bir yeknesaklığa sebep oluyor bu durum. Ana karakterler, belki Ersin hariç, o kadar yüzeysel ki Şebnem’in pozlarının onlara neden bu kadar dokunduğu bile anlaşılır hale gelemiyor. Sadece Ersin’in, Şebnem’e karşı kaçak bir aşk beslediği için doğrudan bir bağı olmasının haklı avantajı var. Bu da Ersin’in öyküsünü diğerlerinden daha sahici ve çekici kılıyor.
“Kapak Kızı” yekpare düşünüldüğünde bir ilk romanın bütün esküzlerini barındırıyor. Öte yandan üçlemenin bir parçası olarak değerlendirildiğinde çok iyi bir uzun romanın giriş bölümü olarak da görülebilir.