Çok harika tespitlerde bulunmuş sayın Senai Demirci. Kitabi okurken hakkaten ben bunu neden daha önce böyle düşünmedim diyorsunuz. Bakış açınızı genişletiyor. Yazarın uslubu zaten akıcı. Zevkle okursunuz. Bir alıntı kitaptan : Bağdat sokaklarında bir satıcı olanca sesiyle bağırıyordu: “Sermayesi erimekte olan bu zavallıya yardım edin!”. Öğle vaktiydi. Yaz mevsimiydi.Taşı toprağı yakıp kavuran sıcak yüzünden adamın alnından boncuk boncuk ter boşalıyordu. Bir elinde bu mevsimin en gözde malı olduğu halde,bağırmaya devam ediyordu: “Sermayesi erimekte olan adama yardım edin!”. Adam buz satıyordu.Sermayemizin erimesinden daha acı olanı, eridiğinin farkında olmayışımız değil midir?