Yirmi birinci yüzyılda, iyiliklerin dünyayı kasıp kavurması mümkün olamıyor. Avrupa, Amerika ve Asya’nın en son ne zaman birlikte aynı şarkıyı söylediğini ya da aynı dansı ettiğini söylemeye kalksak, en azından bir otuz yıl kadar geriye gitmemiz gerekiyor. Artık yalnızca savaş ve kriz dönemlerinde hep birlikte kasılan dünya, bu sürecin sonunda yaşanan kavrulmadan da nasibini acı, yoksulluk ve türlü kayıplar olarak alıyor.