Yazar samimiyetle içini dökmüş. Bazen arıyor, bazen buluyor, bazen belki biraz yanılıyor (modern bilim ve aşk ile ilgili kısımlar!) ama samimiyetinden ve bu samimiyetin getirdiği cesaretinden hiç ödün vermiyor. Hayatla dolu, gülmek için hep bir bahane bulan ama bir yandan da içindeki cam kırıklıklarını paylaşmak isteyen bir insanın iç dünyasına misafir olmak için güzel bir fırsat. Aynı zamanda derin bir muhalefet var bu satırlarda. Dünyanın kötülüklerine, sistemin bayağılıklarına, iş dünyasının dalaverelerine, insanların acizliklerine, hatta bazen de kendi kendisine karşı. Belli ki hep çocuk kalacak kadar dürüst bir insanın “içimdeki kaktüs” olarak adlandırdığı yaraları söyletmiş ona. Hem bir insan olarak gönül nazarıyla bakmaya çalıştığı hem de bulduğu yerde insana dair ne varsa yok eden, alabildiğine kapitalist, alabildiğine samimiyetsiz bir dünyada bozulmamış ve hiç bozulmayacak olanı samimiyetle arayan, araftaki sözler.