Maeve Binchy’nin pek çok kitabını okudum. Sanattan yoksun, edebi değeri olmayan kitaplar yazdığını biliyorum ve bile bile okuyorum. Çünkü zaman zaman hepimizin, hayatın zorluklarını askıya almak için basit şeylere ihtiyacı oluyor. Hayatın Ta Kendisi Lokantası’nı da böyle bir ihtiyaçla okudum. Roman Ella’nın hikayesi gibi bir izlenim vererek başlıyor, araya daha önce okuduğum kitaplarda da yan karakterler olan sayısız insanın birbirlerine teğet geçen hikayeleriyle devam ediyor, Ella’nın hikayesi yarım kalıp yine başka bir romanında esas kızla esas oğlan olan karakterlerin mürüvvetiyle sona eriyor. Açıkçası beni hayal kırıklığına uğratan bir kitaptı. Yazarın hep aynı karakterler etrafında romanlar yazması, karakterlerin aynı olayı beraber yaşarlarken ayrı ayrı neler hissettiklerini işlemesi, insana sürekli aynı muhitte bu kişilerle beraber yaşıyormuş ve onları kapı aralığından kontrol ediyormuş izlenimi yaşatıyor.