1926’da Atatürk’e düzenlenen İzmir Suikastine ilişkin enteresan bir kitaptır. İsmail Canpolat Atatürk’ün yakın arkadaşlarından birisidir ve İzmir Suikastı’na ilişkin yargılamalarda yargılanırken Suikastte yer alamayacağına ve Komitacı olmadığına şahit olarak bizzat Atatürk’ü gösterir ama idam edilmekten kurtulamaz her ne kadar Atatürk’ün yakın arkadaşı olsa da. Çünkü Atatürk ve rejimi tıpkı burjuva devrimlerinin değişmez karakteri olan kendi evlatlarını yemeye başlamıştır. Taa Çerkez Ethem’le başlayan bu kendi evlatlarını yeme politikası İsmail Canpolat’la ve yine İzmir Suikastında idam edilen Ayıcı Arif’le devam eder. Seyhun Tunaşar bu eserinde çok tarafsız bir biçimde anlatır İzmir Suikastını ve İsmail Canpo lat ve diğerlerinin önce 10 yıl küreğe mahkum edilmişken daha sonra idama mahkum edilmelerini Kemalizm’in adaletinin fiyaskosu olarak ortaya koyar (Uğur Mumcu ise Gazi paşa’ya Suikast eserinde sadece Cavid Bey’in haksızlığa uğradığını yazar ama Canpolat için nedense o kadar da üzerinde durmaz tarafsız gazeteciliğin örneği olarak). Ayrıca Seyhun Tunaşar bu kitabında kemalizm’in “Sınıfsız,imtiyazsız kaynaşmış bir kitleyiz”sloganının ne derece boş olduğunun altını çizerek Kemalizm’in sınıflarla ilişkisini gözler önüne sererek gerek Atatürk’ün ve gerekse Kemalizm’in İnkılapçılık ilkesinin tırnak içerisinde bir İnkılapçılık olduğunu belirtir…