“Dağ fare doğurmuş”.Said Nursi’nin bir kaç (özellikle Eskişehir) yargılanmasına ilişkin savunmalarının ve savunmalara ilişkin yazarın yorumlarının bulunduğu bir kitap. Aslına bakarsanız, kitabın büyük çoğunluğu risale-i nur külliyatında bulunan savunmalardan yapılmış alıntılardan oluşuyor. 240 sayfanın en aşağı 140 sayfası yazara değil Said Nursi’ye ait. Geri kalan yaklaşık 100 sayfa ise Said Nursi’nin ifadelerinin benzer kelimelerle tekrarı; özeti niteliğinde… Yorum, analiz hiç de doyurucu değil. Yine; bir taraftarın taraftarı olduğu simgeyi tartışmasız, sorgulamasız kaleme alması ile karşı karşıyayız. Kitap alel acele hazırlanmış izlenimi veriyor. Risalelerden ilgili bölümler kes yapıştır yapılmış, altına bir kahve sohbeti seviyesini aşmayacak yorumlar eklenmiş, cümlenin yapısına dil bilgisine bile dikkat edilmemiş. Kitabın yazarının Anayasa Hukukçusu olduğunu göz önüne alınca tek kelime ile “yazık” diyorum. Kitap şu kişilere karşı ayıp etmiştir:1-Başta kitabın konusu – objesi – Said Nursi: Yazar, O’nu eleştirmiyor, sorgulamıyor, O’nu dokunulamaz bir tabu yapıyor; ama O’nun hakkında çok özenli ve dikkatli bir kitap yazması gerekirken bunu da yapmıyor.2-Okuyucu kitlesi: Yazarın, okuyucu kitlesine bakışı eserine gösterdiği ihtimamla anlaşılır. Yazar, okuyucu /hedef kitleyi hafife alıyor olmalı ki yukarıda bahsedilen hususlar kitabında mevcut. 3-Hukukçular: Yazar, Anayasa Hukukçusu; hele de bir Prof. olmasını vurguluyor, ama değil bir Prof’dan ya da Anayasa Hukukçusundan; Hukuk Fakültesi 1.sınıf öğrencisinden bile beklenmeyecek şekilde Anaysa Hukukunun konusuna giren kavramları yanlış tanımlıyor. Belki özensizlikten belki bile bile… Ama açıkça yanlış tanımlamalar var. Sonuç olarak; konu güzel, malzeme güzel, yazarın kimliği çok güzel; beklenti yüksek, ortaya çıkan eser sönük. Özetle “Dağ fare doğurmuş”.