Bir insanı en iyi nasıl tanıyabiliriz? Gözlerine bakarak…Onu tepeden tırnağa gözlemleyerek…Davranışlarını enikonu didikleyerek…Uzman bir hekimin görüşlerini alarak…Evet, belki bunların hepsi bize yardımcı olur. Ama bir günce kadar fayda vermez hiç birisi. Günce, bizim dile gelmiş halimizdir. Kaygılarımızdan arınarak, yüreğimize giden yolda gizlenen bir anahtar gibidir. Yazar bize, Elif isimli bir kızın, anahtarını vermiş. Elif’in defterini okuyarak, kangrenleşmiş acıların, bıçak sırtında debelenen yaşamların, üzerine hergün ölü toprağı serpilen genç kızların yaşamlarına bir nebze de olsa dokunabilirsek, ne mutlu bize…