ilk okuduğum zaman sanki üniversitede okuyan bir gencin bilimsel tezini inceliyormuşum gibi hissetmiştim fakat kitabın her ilerleyen sayfası daha çok dikkatimi çekmeye başladı bir radyo oyununu okudum önce kısa ve öz sonra aynı radyo oyunun detayları çıktı karşıma film senaryosu halinde ve bir süre sonra uzun bir hikaye tüm detayları öğrenmiştim sanki ve kimdi o evi terkeden dört kişilik bahçeye veda eden kimdi evin annesinin ziynetleini götüren kimdi hiç gelmeyen evlat. sanki bir arkadaşımın dilinden defalarca yaşamını dinlemiştim.huzur verdi bana ve bir eserin nasıl 3 formda da başarılı olabileceğini gösterdi ve beni yazmaya da yönlendirdi.murathan mungan ı yine tebrik etmekten kendimi alamadım.