İsimler var. Yazdıkları tür dile gelince akla düşen. Şiir derim. Cemal Süreya, Turgut Uyar, Orhan Veli, Özdemir Asaf dersin.

Bazı satırlar var. İsimleriyle özdeşleşen. Kendisini o ifadelerle tanıdığımız.

Başlıklarını bilmediğin ama altındaki satırları ezbere bildiğin şiirleri mesela:

Jüri, Telaş, Altıncı Gün, Yön ve Mythe.
•
“Kim o, deme boşuna..
Benim, ben.
Öyle bir ben ki gelen kapına;
Başdan – başa sen.”

diyor ya şiirinde. İşte öyle, baştan başa şair bu adam.
•
‘Dünya Kaçtı Gözüme’, ‘Bir Kapı Önünde’, ‘Yalnızlık Paylaşılmaz’.

Sevilerin, bilişlerin, özlemlerin şairi. Ama paylaşamayan da yalnızlığı:

“Yalnızlık paylaşılmaz..
Paylaşılsa yalnızlık olmaz.” (s.478)
•
R’leri söylemediği dile getirilir çokça. Ama aşkını r’den uzak ifade etmek isteyenin de imdadına yetişmiştir o. Aşk Tanrıçasını kıskandırırcasına:

…
Sana gitme demeyeceğim,
Ama gitme, Lavinia.
Adını gizleyeceğim
Sen de bilme, Lavinia.
•
Buyurun.