-Neden böyle oldu biliyor musun? dedi.
Ama bu cevap bekleyen bir soru değildi. Konuşacaktı…
-Çünkü fotoğraf çektiler. Dondurdular. Ve çektikleri her bir kareye böbürlenerek baktılar; tanrı ancak bunu arzulardı dediler. tanrı, tanrıları… Oysa hayat; dondurulamazdı. Ama onlar bırak oluşu askıya almayı; varlığını unuttular.
insanın bilmemesine cehalet, bilmediğini bilmemesine gaflet denir. Cehaletin karşıtı bilmek, gafletin karşıtı tanımaktır. İnsanın kendini,özünü tanıyabilmesi adına kelimelerin kuvvetini idrak eden, Abu Abdo ile duymaya hasret kaldığımız cümleleri akıl ve kalbimize nakşeden bir kitap. Yazarın eline sağlık…