Stefan Zweig’in hayatında tamamlayamadığı, Balzac’a benzer şekilde kağıtlarda kalıp vasiyet edilmiş bir biyografidir. Stefan Zweig kitaplaştırıp üstünden geçip Balzac’ın yaptığı şekilde düzeltmediği için kendi romanları gibi değil. Çok fazla tekrar var, zaman zaman sıkıyor. Ancak, Balzac’ı anlamak için muhteşem bir eserdir. Balzac’ın Mösyö Grandet gibi bir paraya tapan bir kişiyi nasıl bu kadar içten tarif ettiğini de Vadideki Zambak’ı da anlamak için bu eser okunmalı diye düşünüyorum. Sonunda, yağmurlu bir günde Victor Hugo sırtlıyor Balzac’ın tabutunu, insan üzülüyor. Hayatın ne kadar geçici olduğunu hissediyorsunuz iliklerinize kadar.