Attila İlhan’ın şiir kitaplarını bugüne kadar hiç okumamıştım. O’nu yalnızca birkaç şiirinden tanıyordum. Özellikle “Ben Sana Mecburum” şiirini okumuş ve duymuştum. Gerçekten güzel bir şiir. “Ben sana mecburum bilemezsin, Adını mıh gibi aklımda tutuyorum, Büyüdükçe büyüyor gözlerin, Ben sana mecburum bilemezsin, İçimi seninle ısıtıyorum.” Dizelerine hayran kalmamak mümkün değil. “Ayrılık Sevdaya Dahil” adlı kitabındaki şiirler de çok güzel. Bugüne kadar okumamakla büyük bir eksiklik yaşadığımı yeni anladım. Şiirlerinde kullandığı dil çok sade ve duru. Türkçe’nin en güzel örnekleri. “Pencerede unutulmuş yaşlı adam, gözleri yorgun, saçları ak, ağzı kötümser. Kimin yolunu bekler, ölümünden başka.” Yaşlılığın ölüm ile olan yakınlığını ve beklenen sonu sade ve yapmacıksız ne güzel ifade ediyor. “Kapıyı açık bırak, hiç kimse görmese de belki birisi gelir elsiz ayaksız, varla yok arası, hanidir bekliyorum” gibi yalnızlığı anlatan şiirleri ile okunmaya değer. Bundan sonra daha sık okuyacağım bir kitabım olduğu için mutluyum.