Unamuno’nun ironinin imkanlarından faydalandığı biir romanı. Tamamen bilimsel yöntemlerle bir dahi yetiştirmek isteyen Don Avito’nun ve sonrasında doğan çocuğunun merkeze alındığı bir roman. Kitabın önsözünde Unamuno’nun kıyasıya eleştirildiğini görünce bu yazıyı önsözünde kabul etmesi doğrusu tuhaf bir tercih derken önsözü Unamuno’nun kendisinin yazdığını görmem…Kitabın son kısmında da romanın ironisine uygun bir şekilde kitaptaki hikayenin bitmesine rağmen kitapla ilk bakışta ilgisi olmayan kağıttan kuş yapma aşamalarının anlatılması da okuyucuya “Bu da ne şimdi böyle?” dedirtebilir.