Mustafa Demirci’yi radyo programlarından ve seslendirdiği ilahi/ezgilerden tanıyorum. Özellikle radyo programlarındaki “aşk”la ilgili konuşmaları çok güzel. Bu yüzden kitaptan beklentim yüksekti. Ancak kitabı okumaya başladığımda o havayı yakalayamadım. Güzel sözler, güzel ifadeler var ama insanı o havaya sokabilecek ifadelerden yoksun. Yani ifadeleri birbirine bağlamada yetersiz kalmış. Leyla ile Mecnun adlı oyunda duyduğum ifadelerin bazılarını burada gördüm ve memnuniyet duydum. Buna rağmen radyo programındaki gibi ya da İskender Pala’nın Gözgü, Ayine veya Kitab-ı Aşk kitaplarındaki güzellik gibi alıp götürmedi kitap boyunca. Yeni başlığa girişte Mevlana’nın sözleri çokca yer almış. Mevlana’yı inkar etmeden başka kişilerin de sözleri yer alması daha güzel olurdu.