Tarık Dursun K. okumak için sanırım yanlış bir başlangıç oldu ama yapacak bir şey yok.
Epigraf:
“Sana büyük bir sır söyleyeceğim. Kapat kapıları
Ölmek daha kolaydır sevmekten
Bundandır işte benim yaşamaya katlanmam
Aragon”
Adından da anlaşılacağı üzere aşk üstüne. İlişkiler, kavuşamayanlar, kıymet bilmeyenler falan, bu tarz. Çoğu hikâyenin biçemi bir. Yani söyleyiş, üslup, içerik benzer. Bir iki fark yaratan hikâye var, onlar gayet başarılı.
Yaz Öpüşleri: Kumsaldaki ayak izlerinden bir ilişkinin seyri.
Hikâyenin başında havaya dair bir detay yok, anlatıcı izleri görüyor ve takip ediyor. Bir kadınla adamın izleri bunlar. Sonra diyalogları canlandırıyor, hava kapıyor ve ilişkiyi bitirdiği gibi yağmur başlıyor, sonbahar geliyor. Eh, aynı şey sayılır. Bu arada bütün hikâyeler yazdan. Ağustosta Tatil gibi.
Ne yazacağımı da bilemedim, geri kalan öykülerin olayları aşağı yukarı aynı. Ayrılıklar, yıllar sonra buluşmalar. Parantezlerle götürülen iç diyaloglar. Falan. Ne leş bir yazı oldu bu ya dsfd.
Böyle. Yani hoş. Gayet ilişkiler. Süssüz, kendi güzelliğinde bir anlatım. Evet.