Yirmi Aşk Şiiri ve Umutsuz Bir Şarkı,1924 yılında yayımlandığında Neruda’yı bir anda Şili’nin en ünlü şairi haline getirirken, onu daha en baştan “aşkın açıksözlü ve şehvetli sözcüsü” kılmıştır. Genç âşığın başlardaki yoğun tutkuları sonraki şiirlerde yerini melankoliye bırakır. Aşk ilişkilerine dair hatıraları, Şili’nin güneyindeki bakir doğaya ilişkin hatıralarına karışır. Neruda, kadını doğayla bir tutan aşk şiiri geleneğini alıp “kozmik boyutlara” taşımıştır. Onun şiirinde kadın, evrenin gerçek gücüdür.Son derece özgün ve incelikli imgelerle, eğretilemelerle bezeli bu şiirler, hiç kuşkusuz, bugün hâlâ dünyanın dört bir yanındaki âşıkların ve şairlerin esin kaynağıdır