Devirler, asırlar değişse de, insanın çektiği acılar, zulümler ve insana bu acı ve zulmü yaşatan zalimler hiç değişmiyor.1937 yılında Stalin zulmüne uğrayan Azerbaycan aydınlarının ağır işkencelerden geçirilip kurşuna dizildikleri taş bina, yıllar sonra, bir yetiştirme yurduna dönerek, kimsesiz çocukların acılarına, çektikleri azaplara, işkencelere ve onların acı çığlıklarına tanıklık ediyor.Sanki yıllar önce kurşuna dizilen aydınların ruhu, yıllar sonra yetiştirme yurdu ve yurdun bulunduğu çevredeki çocukların ruhuna sinmiş.Yazar, 77.Gün romanıyla, Azerbaycan’ın son yüz yıllık tarihinin ve talihinin acılarla dolu bir tablosunu çizerken okuyucuya geleceğe olan ümidi kaybetmemeyi de aşılıyor.