Edward W. Said’in, son yüzyılın en büyük entelektüellerinden biri olduğunu söyleyebiliriz. Oryantalizm kavramını, eleştirel bir kuramsal araç olarak, o ‘icat etti’. “Eski zamanlardaki” gibi, siyasal fikirleri doğrultusunda harekete geçen, angaje olan bir entelektüeldi. Yersiz Yurtsuz, Said’in otobiyografisinden bir kesit: Çocukluk ve ilk gençlik yıllarının muhasebesi, Kanser olduğunu öğrendiği 1991’de yazmaya başladığı anılarının arka planında, dünyamızın bir dönemi resmi geçit yapıyor: İkinci Dünya Savaşı, Filistin’in yitirilişi, İsrail’in kuruluşu, Mısır’daki krallık rejiminin sona erişi, Nasır yılları, 1967 Savaşı, Filistin hareketinin doğuşu, Lübnan İç Savaşı ve Oslo barış süreci… Önde ise, Said’in ‘özel’ dünyası: Kendisine tiyatro, edebiyat ve müzik sevgisi kazandıran, bir çeşit aşk-nefret ilişkisi yaşadığı annesi; korumacılıkla bilinçli bir Viktorya dönemi kararlılığını inatla kişiliğinde birleştirmeye çalışan babası, kardeşleri ve diğer yakınları… Kudüs’te doğan, Mısır’da İngiliz eğitimi alan, ABD’de öğrenim gören ve yersiz yurtsuzluğunu bir zenginlik olarak benimseyen Said’in, benliğini her yerde “dışarıdan” biri olarak kuruşunun hikayesi.