Mayıs bin dokuz yüz on dokuzun ikinci yarısında memleketin batısı hiç iyi değildi. Yunan köy köy, belde belde, şehir şehir Anadolu’nun içlerine doğru ilerlemekteydi. Tüm bunlar olurken halktan da pek bir dirençle karşılaşmıyorlardı. İşgale uğrayan ahali, çoluk çocuk dağlara doğru çekilmişlerdi. Koca imparatorluğun zabitleri bir mukavemet  gösteremiyorlardı ki, işgale onlar nasıl ve neyle karşı koysunlardı. Kazma kürekle bu işler olur muydu hiç? En azından vaziyet netleşene kadar canlarını, mallarını ve namuslarını garanti altına almak düşüncesiyle böyle bir yola tevessül etmişlerdi.