Şefik, kadının ensesindeki saçları yukarı topladı, fermuarı çekti. Ancak saçlarını koyvermeden dudaklarını ensesine koydu ve gezdirdi. Zeliha o anda ilkin gözlerini yumdu, sanki bütün hücreleri alevlenmişti. Bir cesaretle döndü Şefik’e sarıldı. Tam nefessiz kalmak üzereyken bıraktı, kaba kaba soluyordu, gözlerini açtı ve başını kısa bir süre Şefik’in boynuna yaslayıp sakinleşti.
Kitap Yorumları - (0 Yorum)