İnsan kaderini yaşıyor. Hayatın kazandırdığı tecrübe, deneyim, acı ve aşk yanında hayatın acemiliğini de serçe telaşını da taşıyor. Gurbeti her zaman uzaklarda, başka ülkelerde yaşamıyor. İnsan bazen gurbeti kendi vatanında, sızısında ve yüreğinde de yaşıyor. Sonuçta insan acıların, aşkların, mutlu ve mutsuzluklarıyla bir bütündür. Nasıl ki her zincir ancak en güçsüz halkası kadar güçlü ise, insanoğlu daha çok mücadelelerinin, zorlukların ve acıların pişirdiği köz hükmündedir. Nasıl ki susuzlar suyu, su susuzları arıyorsa şair de şiirini, şiir de şairini her dem arayıp buluyor. Şair Sibel Kılıç’ın şiirlerini bulması gibi. Kendi yalnızlığıyla biriken şair Sibel Kılıç’ın şiirlerinde özlem var, hüzün var, acı var, samimiyet ve yalnızlık var. En önemlisi içten yaşanan bir aşk var.