Süryani literatürü, Aramicenin Urfa bölgesi diyalekti olan Süryanice kullanılarak özellikle Geç Antikçağ ile Ortaçağ`da oluşturulmuş yazınsal geleneğin ismidir. Bu gelenek, şiir, Kitab-ı Mukaddes tefsirleri, teolojiye ilişkin yazılar, historiyografi, hagiyografi, felsefe, apologia, çeviri çalışmaları ve bunun gibi daha birçok alanda kaleme alınmış metinlerden oluşmaktadır. IV. – Xlll. yüzyıllar arasındaki dönem bu literatürün en üretken yazarlarına tanıklık etmiştir. Nitekim Efrem’den Bar Ebroyo’ya, Afrahat’tan Mikhael Rabo’ya kadar tümü ruhban hiyerarşisine mensup olup Süryaniceyi kullanan çok sayıda Hıristiyan yazar bu literatür geleneğinin inşasına katkı sunmuşlardır. Bununla birlikte, söz konusu bu dönemin öncesine ve sonrasına ait pagan veya Hıristiyan karakterli diğer bazı çalışmalar da dikkat çekmektedir. Bu olgulardan hareketle, bu kitap çalışması Türkiye’de çok az bilinen bilimsel bir araştırma alanı olarak Süryani literatürünü tanıtmak amacıyla hazırlanmıştır. Okuyucu bu eserde önde gelen Süryani yazarlar ile eserlerini öğrenme ve Süryani literatürü üzerine yapılan bazı modern çalışmaları görme olanağı bulacaktır.