Tevrat’ın “Tekvin” (Yaratılış) bölümüne göre, Tanrı’nın katına ulaşmak için göğe uzanan bir kule yapmak isteyen Babillilere Tanrı’nın verdiği ceza, insanların birbirlerinin dilini anlamayacak hale gelmesiydi. Tarık Dal’ın bu son romanında birbirinin dilini anlamayanlar, ana babalar ile çocuklarıdır; kısacası günümüz gençliği. Bu gençliğin cezası ise, farklılık peşindeyken aslında hep aynı yaşama tarzını ve onun dilini üretmek zorunda kalması. Uyuşturucu, can sıkıntısı, anlamsızlık, güvensizlik, kopukluk, sevgisizlik ve boşluk; bir varoluş çukuru; adrenalin tutkunlarının ölümle dansı..Tarık Dal, gençlerin ümitsiz “arayışlarda” paramparça olan kişiliklerini karşı karşıya getiriyor. Özgür seçilmiş bir hayat oyunu sergilediğini sanan gençliğin “kendisine hazırlanmış”, hayat düşmanı bir senaryonun, aktörlerini yutuşunu görmek isteyenlere.Sufi: Ruhunu Arayan Genç: Varoluşun çukurunda “nakarat”.