Pankreas kanseri, 3 ay ömür biçilen dünyaca ünlü bir bilim adamı;Ama her şeyden önce 1,2 ve 5 yaşlarında üç tane çocuğu olan ve onlardan -hele de şimdi-hiç ayrılmak istemeyenson derece duygusal bir baba;Gelecek yirmi senede çocuklarına öğreteceklerini, günün birinde onların sahiline vuracak bir şişeye sığdırmaya çalışıyor.İşte böyle bir adamın bütün dünyaya ve en başta da çocuklarına miras bırakılmak üzere, yaşamla ilgili-evet ölümle değil, yaşamla ilgili-çocukluk hayallerimizle ilgili, hayatımızdan sonuna kadar tad almayla ilgili, dostluklarla ilgili, sevgiyle ilgili, kısacası yaşamın tam da kendisiyle ilgili üniversite kürsüsünden yaptığı"SON KONUŞMA""...Çocuklarımın bana dair hiçbir anısı olmayacağının farkındayım. Bir ressam olsaydım, onlar için resim yapardım. Bir müzisyen olsaydım, onlar için şarkı bestelerdim. Ama ben konuşmacıyım. Ben de konuştum. Çocuklarım için konuştum. Yaşamın güzelliğini ve her ne kadar benim için az kalmış olsa da, yaşamı ne kadar takdir ettiğimi anlattım. Dürüstlük, doğruluk, minnet ve el üstünde tuttuğum diğer değerler hakkında konuştum."...Sahip olduğunuz tek şey zaman.Ve bir gün, düşündüğünüzden daha az zamanınız olduğunu fark edebilirsiniz. Bu yüzden başkasının değilkendi hayatınızı yaşayın. Başkalarının düşüncelerinin değil,kendi kalbinizin peşinden koşun.”
Carnegie Mellon’da bir bilgisayar profesörü olan Randy Pausch’dan böyle bir konuşma yapması istendiğinde, son konulması olacağını düşünmesi zor olmamıştı, ölümcül bir kanser teşhisi konmuştu. Ama yaptığı konuşma ölümle ilgili değildi. Çocukluk hayallerinizi gerçeğe dönüştürmek ile ilgiliydi. Engelleri aşmanın, başkalarının hayallerini mümkün kılmanın, her anın değerini bilmenin önemiydi. Bunlar Randy’nin inandığı her şeyin bir özetiydi. Yani yaşamak ile ilgiliydi.
Bir insan gerçekten öleceğini bilse bil bu yazarın kitabını okuyunca insan ölmekten korkmamalı. Bence İnsanoğlu yaşamktan korkuyor. Bun insan en kötü durumda bile sahip olduğu bütün benliğiyle yaşama sevincini bana aşıladı. Zaman zaman untsam bile yine bunları hatırlayabiliyorum.
Alırken büyük bir hevesle almıştım.Ölecek bir insanın son sözleriydi belkide.Kişisel gelişim konuları içerikliydi.kişisel gelişim kitaplarını sevmediğim için okurken ve dvdsini izlerken çok sıkıldığım bir kitap.
kitabı okurken kendi hayatımı çok sorguladım ve hayallerimi düşündüm çok hoş bir eser çok samimi yazılmış en çok da insana eşyalardan daha fazla değer verilmesi gerektiği fikri güzeldi bir çocuğun hayallerini ve duygu durumunu eşyalar zarar görecek diye zedelememek gerek bence bir çırpıda okunup üzerinde baya düşünülmesi gereken bir kitap.
Kitap Yorumları - (5 Yorum)
Kişisel gelişim kitabı nadir yerlerde biraz sıktı. Genede yazarın 3 çocuğu için bıraktığı bu anı okumaya değer.
Carnegie Mellon’da bir bilgisayar profesörü olan Randy Pausch’dan böyle bir konuşma yapması istendiğinde, son konulması olacağını düşünmesi zor olmamıştı, ölümcül bir kanser teşhisi konmuştu. Ama yaptığı konuşma ölümle ilgili değildi. Çocukluk hayallerinizi gerçeğe dönüştürmek ile ilgiliydi. Engelleri aşmanın, başkalarının hayallerini mümkün kılmanın, her anın değerini bilmenin önemiydi. Bunlar Randy’nin inandığı her şeyin bir özetiydi. Yani yaşamak ile ilgiliydi.
Bir insan gerçekten öleceğini bilse bil bu yazarın kitabını okuyunca insan ölmekten korkmamalı. Bence İnsanoğlu yaşamktan korkuyor. Bun insan en kötü durumda bile sahip olduğu bütün benliğiyle yaşama sevincini bana aşıladı. Zaman zaman untsam bile yine bunları hatırlayabiliyorum.
Alırken büyük bir hevesle almıştım.Ölecek bir insanın son sözleriydi belkide.Kişisel gelişim konuları içerikliydi.kişisel gelişim kitaplarını sevmediğim için okurken ve dvdsini izlerken çok sıkıldığım bir kitap.
kitabı okurken kendi hayatımı çok sorguladım ve hayallerimi düşündüm çok hoş bir eser çok samimi yazılmış en çok da insana eşyalardan daha fazla değer verilmesi gerektiği fikri güzeldi bir çocuğun hayallerini ve duygu durumunu eşyalar zarar görecek diye zedelememek gerek bence bir çırpıda okunup üzerinde baya düşünülmesi gereken bir kitap.