Şîhâbeddîn es-Sîvâsî (ö.860/1455) ve İbn Kemal Paşa (ö.940/1534)  Osmanlı döneminin en önemli müfessirlerindendir. Klasik dirayet tefsirleriyle benzerlikler arz eden es-Sîvâsî’nin tefsiri, ilk müstakil ve tam tefsir oluşu sebebiyle müstesna bir yere sahiptir. İbn Kemal Paşa’nın tefsiri ise onun cedelci ve eleştirel kişiliğini yansıtan, dönemin öne çıkan tefsirlerine itiraz ederek daha sahih gördüğü tevilllere dair tercihlerini barındıran, bu yönüyle yazarının kimliğini ve tefsire bakışını rahatlıkla takip edebileceğimiz bir eserdir. İbn Kemal Paşa’nın daha çok dirayet tefsiri niteliğinde olan eseri, filolojik açıdan da ayrı bir kıymet taşımaktadır. Bu çalışmada her iki müfessirin tefsirlerindeki yöntemi kısaca ortaya koyduktan sonra es-Sîvâsî’nin Uyûnu’t-Tefâsîr li’l-Fudalâi’s- Semâsîr ve İbn Kemal Paşa’nın Tefsîru İbn-i Kemal Paşa adlı tefsirinde belli âyetler seçilerek tartışmalı bazı konuların değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Bu doğrultuda Hz. Âdem, Hz. Îsâ, kıssalar ve kadın konusuna dair tartışmalar geleneksel olduğu kadar güncel yaklaşımlar çerçevesinde de incelenerek mukayese edilmiştir.