ŞarkıKadınım, zenginlikle doldurduğunda aynı kupası seniYumuşak ateş oldun bir bulut inceliğiyle,Zor yıldızlar yüzdü göz yerine yüzünde,Durdun, gelip durdum gölgende:Döndün, buza döndü o göleAh, kadınım.Kadınım, okşadığında deniz seniMermerden köpük oldun, olmayan dili.Ne zaman açacak ateş gömütünü?Ne zaman salacak dalga köpüğünü?Ne ölüyorsun, ne dönüyorsun geriAh, kadınımKadınım, yel öptüğünde seniEzgin yaptın bir denizkabuğu gibi onu.İzliyorum hâlâ suların ve yelin yolunuO andan beri, yüreğimin türkünü duyduğuVe kırılıp kötü sevgililerin malı olduğuAh, kadınım.