Annesini hayal edince yumruk yemiş gibi iki büklüm oldu Zeyna, acıdan böğürmekistiyordu.“Allah kahretsin! diyerek duvarı yumruklamaya başladı.Duvar acı içindeydi; ne zoru vardı bu tazenin böyle?Duvar öyle acıdı ki yavruya, ağlayası geldi ama kendisini tuttu. Kendisini yumruklayayumruklaya eli kan içinde kalmış, dibine çömelmiş yavruyu sarıp sarmalamak istedi, ne var kivaroluşsal olarak bu mümkün değildi. Duvar, kendi duvarlığına belki de hayatında ilk defayandı.-Güzel yavru, niye böyle dövünüyorsun, ne istiyorsun?-Bilmiyorum, bilmiyorum! Sadece yanıyorum...-İnsan neye yandığını bilmez mi? Bence bilir.-Sence bilir ha?! Ama bu benim, ben!... Farkında mısın?Soruyu soranın gözleri yine nemlenmişti, bu sefer silinmedi.-Doğru söylüyorsun, diye fısıldadı. Bütün yangınlar kişinin kendine hastır, seninkisana, benimki bana...
Kitap Yorumları - (0 Yorum)