Bu akşam yine bir bıçak gibi saplandın yüreğime. Yine hazırlıksız vurdun beni. Hem de en savunmasız anımda, hem de en savunmasız yerimden vurdun Sonya! Derlerdi de inanmazdım. Özlemek, bu kadar mı ağır gelir insana? Dilimde sevdiğin şarkılar dolanır şimdi, “dudaklarımda arzu, kollarımda yalnız sen…” Ah, Belkıs Özener ne güzel söylerdi bu şarkıyı, hatırlar mısın? Sen başını omzuma yaslar, soluksuz dinlerdin, ben seni seyre koyulur, şarkının ritmine bırakırdım kendimi. Sana yazılmıştı bütün şarkılar. “Huysuz ve tatlı kadın” da sendin, “benim güzel manolyam” da…