Bunca kitap okudum, mürekkep yaladı: peki sahipliğim nedir(?) diye soruyorum. Hangi aklı başınd adam yıllarını, hatta örünü cansız ve iki boyutlu yazılar arasında geçirmeye razı olur? Bir tür intihar bu, sessiz ve sinsice gerçekleşen. Kitaplar, yazılar ve düşünceler… Kararlarımı alıp götürüyorlar, yenilerini vermeden eskileri yerlerinden ediyorlar., göçe zorluyorlar… Tehcir yanlızca özvatansız olmak değil. Düşüncelerimde göç, bedenimdeki göçten daha zalimce; daha zor yerleşecek bir mekan bulmak, bir mesken kurmak onlara.