Sevgili Henry Miller, doğumunun yüzüncü yıldönümü dünyanın dört bir yanında kutlanırken, biz de Can Yayınları olarak, bu kutlamalara katılmak istedik. Bu romanını ilk kez 1985 yılında yayımlamıştık. Ancak kitap müstehcen sayılarak hemen toplatılmış ve iki buçuk yıl süren duruşmalar sonunda da Oğlak Dönencesinin imhasına karar verilmişti. Şimdi romanın bu yeni basımında, mahkeme kararını da kitabın başına ekliyoruz. Yasalarımıza göre, karara bağlanmış davalarda verilen karar örneklerinin yayımlanması, herhangi bir suç oluşturmuyor. İşte bu mahkeme kararında belirtilen ve suç öğesi taşıdığı saptanan cümlelerin üzerini siyah kalın bantlarla kapattık. Böylelikle suç öğelerini kitaptan kaldırmış olduk. Oğlak Dönencesi adlı o güzelim kitabını, biraz oyuncaklı da olsa, yeniden günışığına çıkarmaktan kıvanç duyuyoruz. Artık Türkiye'de kimse bu kitabını suçlu sayarak toplatamayacak. İşte sana bizden küçük bir doğum günü hediyesi. Şimdilik elimizden gelen bu kadar. Sana ve Oğlak Dönencesine daha nice yüzyıllar...
Adı Meltem olan, soyadını hatırlayamadığım bir yazarın da sansürlenmiş ve toplatılmış bir kitabını okumuştum. O kitap da, Oğlak Dönencesi de toplatılacak kitaplar değil. Hiç bir kitap toplatılamaz, o ayrı mesele. (Tabii burada yine özgürlüğün sınırı nereye kadar sorusu çıkıyor karşımıza) Düşünce ve düşünceyi yazıya dökme özgürlüğü olmalı-kötü niyetle kullanılmadığı sürece. KiOğlak Dönencesi’nde kötü kullanım falan asla söz konusu değil. Çok şaşırdım doğrusu. Kitabı okudukça da hayretim arttı. Baştaki mahkeme kararında bu kitabın sanat eseri sayılamayacağı ( çünkü ancak sanat eseri sayılmayan kitaplar toplatılabiliyormuş-buna kim karar veriyorsa) söyleniyor. Eğer bu kitapta sanat yoksa, Charles Bukowski’nin ve Chuck Palahniuk’un kitaplarında da yok. Onlar neden toplatılmıyor?Kitaba gelince-bu kitap belki biraz fazla bile sanat eseri. Konuşma hemen hemen yok, tamamen düz yazıdan oluşmuş. Yazarın düşünce akışını takip etmek için (çünkü kitap bundan oluşuyor) kitaba yoğunlaşmak lazım. Bol miktarda benzetme var-akıllıca yapılmış benzetmeler. Henry Miller kesinlikle çok kayda değer bir yazar-ama herkese göre olduğunu sanmıyorum.
Cinsel devrimin sınırlarını sorgulayan bir yapıt.Sansürün delinmesinin bir metodu olarak ta müthiş bir buluş.İnsanların okuduğunu aynen benimseyen değil de,sorgulayan akıllı bir varlık olduğunu idrak edebilsinler artık.YOK OLSUN SANSÜR…
Bu şahane eserin 1985 yılında Teknografik Matbaasında dizilip basılan, mahkeme kararından önceki baskısı bulunduğu için şanslı birisiyim.Ben buraya Peter Aberlarol’un önsözünü yazacağım bu kitabı okumanız için: “Erkeklerle kadınların yüreğine seslenmekte, acılarını yatıştırmakta örnekler genellikle sözcüklerden daha etkilidir. Ben de, görmüş geçirmiş bir kişiyle konuşmalarımda bir zamanlar avutucu bulduğum için, bahsızlıklarımın yol açtığı acıları yazmaya karar verdim. Böylece, dertlerinizi benimkilerle karşılaştırdığınızda, kendi dertlerinizin aslında dert olmadığını, hiç değilse önemsiz olduğunu görecek, onlara daha kolaykatlanacaksınız.”Evet böyle söylüyor Aberlarol, ama daha fazlasını deneyimleyebilmek için Miller’i okuyun.Ve ben o zamanlar bu kitap için 1300TL. ödemişim!
Kitap Yorumları - (5 Yorum)
Miller’ın dili ve tarzını sevmesem de eserin Türkiye’deki macerası bakımından kitaplığım için aldığım bir üründü. Koleksiyonerlere hatırlatırım.
Adı Meltem olan, soyadını hatırlayamadığım bir yazarın da sansürlenmiş ve toplatılmış bir kitabını okumuştum. O kitap da, Oğlak Dönencesi de toplatılacak kitaplar değil. Hiç bir kitap toplatılamaz, o ayrı mesele. (Tabii burada yine özgürlüğün sınırı nereye kadar sorusu çıkıyor karşımıza) Düşünce ve düşünceyi yazıya dökme özgürlüğü olmalı-kötü niyetle kullanılmadığı sürece. KiOğlak Dönencesi’nde kötü kullanım falan asla söz konusu değil. Çok şaşırdım doğrusu. Kitabı okudukça da hayretim arttı. Baştaki mahkeme kararında bu kitabın sanat eseri sayılamayacağı ( çünkü ancak sanat eseri sayılmayan kitaplar toplatılabiliyormuş-buna kim karar veriyorsa) söyleniyor. Eğer bu kitapta sanat yoksa, Charles Bukowski’nin ve Chuck Palahniuk’un kitaplarında da yok. Onlar neden toplatılmıyor?Kitaba gelince-bu kitap belki biraz fazla bile sanat eseri. Konuşma hemen hemen yok, tamamen düz yazıdan oluşmuş. Yazarın düşünce akışını takip etmek için (çünkü kitap bundan oluşuyor) kitaba yoğunlaşmak lazım. Bol miktarda benzetme var-akıllıca yapılmış benzetmeler. Henry Miller kesinlikle çok kayda değer bir yazar-ama herkese göre olduğunu sanmıyorum.
amerikan toplumuna, aile yapısına, sosyal ilişkilerine modernist karşıtı bir yaklaşım… oldukça keyifli…
Cinsel devrimin sınırlarını sorgulayan bir yapıt.Sansürün delinmesinin bir metodu olarak ta müthiş bir buluş.İnsanların okuduğunu aynen benimseyen değil de,sorgulayan akıllı bir varlık olduğunu idrak edebilsinler artık.YOK OLSUN SANSÜR…
Bu şahane eserin 1985 yılında Teknografik Matbaasında dizilip basılan, mahkeme kararından önceki baskısı bulunduğu için şanslı birisiyim.Ben buraya Peter Aberlarol’un önsözünü yazacağım bu kitabı okumanız için: “Erkeklerle kadınların yüreğine seslenmekte, acılarını yatıştırmakta örnekler genellikle sözcüklerden daha etkilidir. Ben de, görmüş geçirmiş bir kişiyle konuşmalarımda bir zamanlar avutucu bulduğum için, bahsızlıklarımın yol açtığı acıları yazmaya karar verdim. Böylece, dertlerinizi benimkilerle karşılaştırdığınızda, kendi dertlerinizin aslında dert olmadığını, hiç değilse önemsiz olduğunu görecek, onlara daha kolaykatlanacaksınız.”Evet böyle söylüyor Aberlarol, ama daha fazlasını deneyimleyebilmek için Miller’i okuyun.Ve ben o zamanlar bu kitap için 1300TL. ödemişim!