Bu keyifli gezinin tam ortasında birden bire çiçekliğin ortasındaki kocaman toprak bir küpün içinde yatan, üç yavru ve bir anne gördüler. Cemre bir çığlık attı, daha önce hiç görmediği bir hayvan orada yavruları ile keyifle uzanmışlardı. Tombul vücutları sanki dikenlerle kaplıydı.            “Baba koş, bunlar da ne ?”  Kardeşini de sıkıca tutup, oradan uzaklaştırdı. Bir yandan da “sakın korkma babam şimdi gelir”  diyordu. Fakat asıl korkan kendisiydi. Bu bahçedeki her şeyi bildiğini tanıdığını zannederken,  daha önce hiç görmediği bir hayvanla daha doğrusu bir aile ile karşılaşmıştı.