Elif Gibi…Elif gibi olunmalıYokluk aynasında mâkes,Bir başınayken de ses,Dostunu, arkadaşını,Sese bürüyen bir nefes…Elif gibi olunmalıNe eğilen, ne bükülen,Sözlerinde özü gizli,Yiğit, vakûr ve izzetliBoynu yalnız Rabb’e bükük,Çaresizce kırık, dökük,Her durumda râzı hükme,Münzevî, sâde, âzâde…Elif gibi olunmalıOk, mızrak gibi dosdoğru,Kalem misâli yazmalıHak, adâlet, hakîkatiKılıç misali kesmeli,Zulümleri, esâreti…Elif gibi olunmalıYanmalı içten, derinden,Dumanını göstermeden,Aydınlatmalı âlemi,Damla damla erimeli,Aynı gözyaşları gibi…Sonra düşmeli toprağa,Can vermek için tohuma,Gökler selâma durmalı,Yeniden varoluşlara…Elif gibi olunmalıSonu gelmez yolculukta,Haber almalı ezelden,Ebede haber salmalı,Yola hükmedene ârif,Yalın ve sâde bir çizgi,Sessiz bir durak olmalı…Elif gibi olunmalıCemâl-i Rahmân’a meftûn,O’ndan gayrisine ağyâr,Yâr’a hizmetkâr olmalı,Arıtıp her zerresini,Sevdâsına yâr kılmalı,Tepeden tırnağa insan,Baştanbaşa aşk olmalı…